Ten dokument poruszy każdego. Dzisiaj TVP ujawni tajemnice jednej z ostatnich żyjących uczestniczek Powstania Warszawskiego

Film dokumentalny „Wanda. Ostatnia z oddziału” przedstawia niezwykłą historię życia Wandy Traczyk-Stawskiej – żołnierki Armii Krajowej, która w wieku 98 lat wciąż jest symbolem walki o niepodległość, demokrację i prawa człowieka. Dzięki archiwalnym materiałom, wspomnieniom film ujawnia pełnię jej poświęcenia i siły.

Wanda Traczyk-Stawska: Żołnierz Armii Krajowej i Powstańcza łączniczka

Wanda Traczyk Stawska, kobieta legenda. Strzelec i łączniczka Powstania Warszawskiego, a dziś – wzruszający symbol odwagi, siły i bezgranicznego poświęcenia. W dokumencie „Wanda. Ostatnia z oddziału” historia nie toczy się wyłącznie wokół wojny i tragicznych kart historii. To emocjonalny wehikuł czasu, który prowadzi nas przez kolejne rozdziały życia kobiety niezwykłej. Od pierwszych kroków w konspiracji, przez dramatyczne dni walki w Powstaniu Warszawskim, aż po dzisiejsze spacery po Domu Kombatanta – każdy kadr tej opowieści pulsuje prawdą i sercem.

Delikatna, z pozoru krucha, ale wewnątrz – z hartem stali. Wanda Traczyk Stawska, znana pod pseudonimami „Pączek” i „Atma”, miała zaledwie 17 lat, gdy chwyciła za broń i ruszyła do walki o wolną Warszawę. Była żołnierką Armii Krajowej, członkinią Szarych Szeregów. Po kapitulacji Powstania Warszawskiego trafiła do niemieckiej niewoli. Ale to nie złamało jej ducha. Po powrocie do kraju zaczęła nowe życie – pełne wiedzy, empatii i pracy dla innych. Ukończyła Wydział Psychologii na Uniwersytecie Warszawskim i otworzyła się na pomoc dzieciom, pracując przez trzy dekady jako nauczycielka w szkole specjalnej.

Czytaj też: W powstaniu uratował jej życie, tracąc własne. Spotkanie z jego mamą zbliżyło Wandę Traczyk-Stawską do Boga

Dokument „Wanda. Ostatnia z oddziału”. Gdzie obejrzeć?

Dokument, który zostanie wyemitowany przez TVP1 już dziś, 31 lipca o godzinie 22.25 to ważny element obchodów 81. rocznicy Powstania Warszawskiego. W jego ramach widzowie mają okazję zobaczyć nie tylko archiwalne nagrania, ale również współczesne zdjęcia i wywiady z Wandą Traczyk Stawską.

Szczególne emocje budzi moment, gdy Wanda wraca do swojego ukochanego domku w Międzylesiu. To tam łapie oddech, tam wraca myślami do lat pokoju i młodości. „Staram się tam wracać choć raz w tygodniu, żeby sobie chwilę posiedzieć i popatrzeć na las, na znajome wiewiórki, ptaki” – mówi z uśmiechem i łagodnością. Te słowa są jak szept serca, które mimo ran nigdy nie straciło nadziei.
To zestawienie – prostota życia codziennego i charakter rocznicy – podkreśla jedną, niezwykle ważną prawdę: bohaterowie są wśród nas. Są realni, czuli, kochający. Wanda Traczyk Stawska jest tego najpiękniejszym przykładem.
Film przypomina dramatyczne wydarzenia sprzed 81 lat oraz przybliża ich znaczenie dla dzisiejszej Polski. To doskonała lekcja historii dla młodszych pokoleń i wzruszający hołd dla tych, którzy walczyli o wolność.

Symbol walki o niepodległość i prawa człowieka

Wanda Traczyk Stawska przez wiele lat pracowała jako nauczycielka w szkole specjalnej, ale nie przestała działać społecznie. Do dziś uważana jest za głos sumienia i symbol niezłomności. Film pokazuje jej walkę o prawa człowieka, demokrację i pamięć o poległych. Jej zaangażowanie w życie publiczne i wystąpienia w obronie wartości sprawiają, że dokument ma wymiar nie tylko historyczny, ale i społeczny.

Czytaj też: Skończyła 97 lat, nie potrafiła być idealną matką. Jakie relacje łączą Wandę Traczyk-Stawską z dziećmi?

Dlaczego warto obejrzeć ten film? Bo serce bije tu głośniej niż historia

Nie każdy dzień przynosi spotkanie z prawdziwą bohaterką. „Wanda. Ostatnia z oddziału” to film, który nie tylko przybliża dramatyczne wydarzenia II wojny światowej – on sprawia, że czujemy ich ciężar w sercu. To opowieść o odwadze, która nie znała granic, i poświęceniu, które nie oczekiwało nagród. O kobiecie, która w wieku 17 lat poszła walczyć, a potem przez całe życie walczyła dalej – o pamięć, o prawdę, o godność.

Wanda Traczyk Stawska to nie pomnik. To żywa legenda, wzór dla kolejnych pokoleń Polek i Polaków. Film pokazuje, że jedno życie może poruszyć sumienie całego narodu. To opowieść, która wykracza poza ramy dokumentu – staje się manifestem człowieczeństwa, delikatną przestrogą i potrzebnym głosem w debacie o tym, kim byliśmy i kim chcemy być.