Już miał zniknąć z Polski, Osiecka zdążyła w ostatniej chwili. Tak narodził się kultowy hit PRL-u

Stan Borys szykował się do opuszczenia kraju, gdy nagle zapukała Agnieszka Osiecka. Przyniosła propozycję, która wpłynęła na decyzje artysty, a także zmieniła historię polskiej muzyki. Tak narodziła się legendarna piosenka „Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma”.

Stan Borys miał już spakowane walizki. Chciał wyjechać z Polski. Wtedy odwiedziła go Osiecka

„Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma” – piosenka, która stała się symbolem epoki, mogła nigdy nie ujrzeć światła dziennego. Był rok 1976. Maryla Rodowicz i Stan Borys jeszcze nie wiedzieli, że ich duet zapisze się w historii polskiej muzyki. On miał już spakowane walizki. Planował zostawić wszystko i wyjechać – z kraju. Był zmęczony szarą rzeczywistością PRL-u, był gotowy zostawić wszystko. Walizki stały już przy drzwiach. W głowie – Zachód, wolność, nowe życie. PRL nie był łaskawy dla artystów o silnych osobowościach i niezależnym duchu. On – jeden z nich – w swojej artystycznej wrażliwości nie znajdował przestrzeni dla marzeń w świecie ograniczanym przez system.

To właśnie wtedy, w najcichszym momencie, gdy myśl o ucieczce była niemal już decyzją – zapukała do drzwi Agnieszka Osiecka.

Czytaj też: Byli jak hipisi i prorocy. Relację Czesława Niemena i Stana Borysa zniszczyła zazdrość

Osiecka i proroczy sen

Opatulona szlafrokiem i z kubkiem kawy w ręce. Legendarna polska tekściarka odwiedziła wokalistę podczas śniadania. Przyszła opowiedzieć mu o swoim śnie i złożyć propozycję nie do odrzucenia. „Śniłeś mi się. Jechałeś na białym koniu przez Falenicę i rozdawałeś podarki biednym ludziom. Oni szli tak za tobą, okutani w jakieś chusty. Kobiety, dzieci. A ty byłeś ubrany na czarno, na tym białym koniu, miałeś błyszczące czarne buty z cholewami i złote ostrogi. I napisałam dla ciebie tekst o tym śnie”, miał usłyszeć Stan Borys [cytat za Cyfrową Biblioteką Polskiej Piosenki]

Tekst był prosty, melancholijny, pełen ukrytej tęsknoty za wolnością, która przecież nie miała granic geograficznych, a jedynie – duszy. Na początku Stan Borys był nieugięty. Żadne plany artystyczne nie wchodziły w grę – liczył się tylko wyjazd, jak najszybsze wyrwanie się z dusznego klimatu PRL-u. Agnieszka Osiecka nie kryła smutku, a milczenie między nimi zawisło jak ciężka zasłona. Dlatego przyjaciele ruszyli razem do warszawskiego Bristolu. W hotelowym blasku rozmowa nabrała innego rytmu. I właśnie tam, w atmosferze lekkości, której tak brakowało w codzienności, Borys dał się namówić – zgodził się, by piosenka ujrzała światło dzienne.

Niezapomniany duet - Maryla Rodowicz i Stan Borys

Premiera piosenki nie była przypadkiem. Utwór po raz pierwszy wybrzmiał w cyklu telewizyjnym „Sentymenty”, który Agnieszka Osiecka tworzyła razem z reżyserem Stanisławem Wohlem. To właśnie tam, w przestrzeni poświęconej kulturze cygańskiej, zabrzmiała melodia, która miała poruszyć serca Polaków. Do stworzenia muzyki Osiecka zaprosiła Andrzeja Zielińskiego – i to on nadał słowom kształt, którego nie dało się zapomnieć, a za aranżację odpowiadał Andrzej Żylis.

Chociaż początkowo Osiecka widziała tę piosenkę jako solowy numer Borysa, ostatecznie stało się inaczej. Wyjazd do Stanów Zjednoczonych wydawał się coraz bliższy, a termin telewizyjnego nagrania pozostawał niepewny. Wtedy pojawił się pomysł, który okazał się przełomem: piosenka miała zabrzmieć w duecie z Marylą Rodowicz, a w razie potrzeby to właśnie ona mogłaby wystąpić w „Sentymentach” solo. Los jednak chciał inaczej – w listopadzie 1975 roku oboje stanęli przed kamerami, tworząc wykonanie, które na zawsze zapisało się w historii polskiej muzyki.

Czytaj też: Stan Borys dla trzeciej żony opuścił Polskę. Jego wielka miłość zmieniła się w koszmar

Źródło: wikipedia, radio zet, Cyfrowa Biblioteka Polskiej Piosenki