Reklama

Piosenka „Wielki Mały Człowiek” to ostatni tak wielki hit zespołu 2 plus 1. Utrzymany w synthpopowym klimacie utwór, wydany w 1984 roku, zdobył szczyty radiowych i telewizyjnych list przebojów. Przypominamy historię tego niezapomnianego przeboju.

Powstanie przeboju „Wielki Mały Człowiek”

Rok 1984. Na rynku fonograficznym króluje kaseta magnetofonowa, a w radiu słychać charakterystyczne brzmienia syntezatorów. W takich właśnie warunkach rodzi się jeden z najbardziej pamiętnych utworów lat 80. – „Wielki Mały Człowiek”, napisany przez duet: Janusz Kruk (muzyka) i Andrzej Mogielnicki (słowa).

Piosenka, wydana nakładem Tonpressu jako singiel pod tytułem „Mały wielki człowiek”, zawierała na stronie B utwór „Cudzy ogień nie grzeje”. Już rok później, w 1985 roku, utwór trafił na dziewiątą płytę zespołu 2 plus 1 – „Video”.

Czytaj też: Ten wielki hit lat 70. przyniósł "polskiej ABBIE" sławę na Zachodzie. Mało kto zna historię kultowego utworu

Zespół na scenie - od lewej - wokalista i gitarzysta Janusz Kruk, wokalistka Elżbieta Dmoch, gitarzysta Andrzej Rybiński, 1972
Zespół na scenie - od lewej - wokalista i gitarzysta Janusz Kruk, wokalistka Elżbieta Dmoch, gitarzysta Andrzej Rybiński, 1972 Narodowe Archiwum Cyfrowe

Sukces utworu na listach przebojów

To nie była tylko jedna z wielu piosenek na kolejnym albumie. „Wielki Mały Człowiek” okazał się strzałem w dziesiątkę! Utwór dotarł na szczyt zestawienia „Radiowa piosenka tygodnia” w Programie I Polskiego Radia, a jego popularność przypieczętowały dwa triumfy na Telewizyjnej liście przebojów.

W czasach, gdy o sukcesie decydowały głosy słuchaczy i widzów, taka dominacja na listach była czymś więcej niż tylko prestiżem – była potwierdzeniem statusu gwiazdy.

Symbolika tekstu i uniwersalne przesłanie

Autorem tekstu był Andrzej Mogielnicki, znany z wielu przebojów lat 80. Choć tekst „Wielkiego Małego Człowieka” nie odnosi się wprost do realiów PRL, to pełen jest ukrytych emocji i społecznych obserwacji.

Ciężkie chmury kołują nad miastem / Życie nie smakuje tak, jak chleb z masłem” – śpiewała Elżbieta Dmoch, a słowa te trafiały w samo sedno codzienności zwykłego człowieka, który każdego dnia musi „grać o wszystko i o nic”. Mogielnicki stworzył liryczną opowieść o małym człowieku, który mimo strachu i niepewności staje się bohaterem dnia codziennego. „Wielki mały człowiek / Zalękniony tak i dumny jak paw” – ta fraza do dziś odbija się echem w pamięci słuchaczy.

Czytaj też: Hit lat 80. powstał w ramach... żartu! Okazał się ulubioną piosenką list przebojów

Choć zespół 2 plus 1 po „Wielkim Małym Człowieku” już nie powtórzył tak spektakularnego sukcesu, utwór ten pozostał na zawsze w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Jest uznawany za ostatni wielki hit formacji, który dziś – po ponad 40 latach – wciąż wzrusza, inspiruje i przypomina o emocjach ukrytych w zwykłych dniach.

Źródło: ZłotePrzeboje.pl, Wikipedia

Janusz Kruk, Elżbieta Dmoch, 1972
Janusz Kruk, Elżbieta Dmoch, 1972 Narodowe Archiwum Cyfrowe
Reklama
Reklama
Reklama